Daniel is Infi

All work and no learning makes Daniel a dull boy

“Waarom ben je naar Nederland verhuisd terwijl je in Portugal kon blijven en het hele jaar door mooi weer kon hebben?” wordt mij regelmatig gevraagd.

Het heeft veel te maken met geluk. Ik ben hier in 2009 komen wonen in het kader van het Erasmus uitwisselingsprogramma voor studenten en ik werd meteen verliefd op de stad Utrecht. Daarnaast had ik hier een grotere kans om in de videogame-industrie te werken, wat toen mijn doel was.

Ik herinner me nog dat mijn vader zei: “Waarom ga je niet iets nuttigs doen? Je speelt videogames, maar daar krijg je geen baan mee”. Blijkbaar wel! Want ik heb als Quality Assurance en in Production/Project Management gewerkt bij Spil Games en Guerrilla Games.

Hoewel ik van de soft-skills kant hield, had ik ook behoefte aan een meer technische uitdaging in mijn werkleven. Dat zorgde ervoor dat ik weer wilde gaan programmeren, maar nu op professionele basis. Als eerste stap heb ik mijn master afgerond door een scriptie te schrijven over technical character animation voor Beyond Sports. Een start-up, waar ik (als eerste medewerker na de oprichters) verder ben gegaan. Ik heb daar veel kunnen leren, zowel technisch als niet-technisch gerelateerde dingen. Perfect om erachter te komen waar ik mijn focus wilde hebben: soft skills of technisch gerelateerde taken?

Uiteindelijk kwam ik tot het besef dat een perfecte verdeling ongeveer 75% technisch gerelateerde taken en 25% soft-skills zou moeten zijn. Er is zoveel te leren op het gebied van softwareontwikkeling en dat is iets wat ik graag doe: CL (aka Continuous Learning). Wat het specifieke werk betreft, maakt het niet veel uit, zolang ik maar waarde kan bieden aan de klant/eindgebruiker en gaandeweg kan leren.

Pluspunten voor wie bovenstaande aangepaste quote herkent. Films kijken is een grote hobby van mij, bij voorkeur in de bioscoop. Vijf films achter elkaar kijken? Geen probleem, kom maar op, het is mijn manier om even los te komen van de wereld en weer op te laden.