Hanneke is Infi

Ik heb al sinds lange tijd een fascinatie voor, op zijn minst, “meeneembare” computers!

Pas toen ik erachter kwam dat ik een computer zélf kon programmeren, dankzij mijn moeder, zoals je kan lezen op mijn introductieblog, werden ze pas echt interessant voor me. Dat ik, als gewoon een nieuwsgierig meisje, die ingewikkelde computer naar mijn pijpen kon laten dansen – dat opende een geheel nieuwe wereld en sindsdien ben ik eraan verslingerd. Dat nam niet weg dat ik computers ook nog wel een beetje onhandig vond. Vooral fysiek: computers in die tijd (begin jaren ’90) waren nog best groot en lomp, want ook laptops waren toen nog niet zo draagbaar als tegenwoordig.

Dat kan kleiner

Ik heb daarom al sinds lange tijd een fascinatie voor, op zijn minst, “meeneembare” computers. De eerste computer die ik zelf kocht, na het bezorgen van ettelijke fietsladingen reclameblaadjes, was dan ook een laptop. Maar het kon altijd kleiner! Zo had ik al eens van mijn vader wat van die digitale telefoonboekjes/agenda’s gehad die hij als relatiegeschenk had gekregen (ongeveer zoals deze). Behalve dat ik die niet zelf kon programmeren vond ik ze fantastisch. Een vriendje op school had zelfs een Hewlett-Packard 200LX, een 80186 compatible met DOS die in een (ruime) jaszak paste. Ergens zo rond die tijd kregen wij thuis ook internet en ik droomde ervan om dat alles te kunnen combineren – een computer op zakformaat, waarmee je toegang had tot internet en e-mail: overal informatie en communicatie. Dat Nikola Tesla dat begin vorige eeuw al had bedacht, wist ik toen nog niet, maar dat het de toekomst was wel.

Mijn eerste PDA

Een aantal jaar later kocht ik mijn eerste PDA. Eentje met Windows Mobile, want daar kon ik in Visual Basic zelf programmaatjes voor schrijven. Met een infraroodverbinding naar mijn telefoon (later bluetooth) kon ik op internet en kwam ik al heel dicht bij mijn droom. Ook telefoons kregen toen langzamerhand kleurenschermen, camera’s en internet. Zo werden ze uiteindelijk de smartphones die we nu bijna allemaal bij ons hebben. Dat zo’n dingetje nu minder dan vijftig euro hoeft te kosten had ik als 16-jarige nooit verwacht!

Het zal dan ook geen verrassing zijn dat ik mezelf nu uitleef op het ontwikkelen van applicaties voor mobiele telefoons en daar ontzettend van geniet.